Gelukkig nieuwjaar allemaal!
Alweer? Zullen jullie wel denken... Ja alweer. Ook Chinees nieuwjaar is hier de revue gepasseerd afgelopen nacht om precies te zijn. Dus vandaar voor iedereen nogmaals de beste wensen.

Oke, we draaien de tijdmachine even 17 dagen terug... Vietnam begon geweldig. De grensrit van Laos naar Vietnam.
Stel je even zo'n oude Amerikaanse gele schoolbus voor. Ontworpen in de jaren 70, die normaal alleen nog maar wordt gebruikt als attractie op zich. Twee van die rijen met van die 1,5 persoonsbankjes, waarbij dan net iets te weinig stof is gebruikt. Hierdoor voelen de bankjes na ongeveer een uurtje ongeveer hetzelfde aan als een betonnen bankje uit het park. Goed... Hebben jullie een voorstelling? En dat dan 14 uur lang met drie (ja je leest het goed: DRIE) personen op een bankje! Want vol is hier een relatief begrip.. Zolang men betaald voor een 'plekje' in de bus, dan mag je mee. Om nog maar eens terug te denken aan de alombekende uitspraak van een bepaalde vrouwelijke Nederlandse politicus: Vol is vol... Haha! Maar niet overal dus. Maargoed, aangezien dit de enige bus was die ons de grens over kon brengen schikten we onszelf in en dealde we met de situatie. Integratie met de locals was weer optimaal op dat moment. Maar naast hetgeen was zich in de bus allemaal afspeelde, ging het er buiten de bus ook niet bepaaldrustig aan toe. We waren namelijk getuige van een dodelijk ongeluk met 3 of 4 kinderen die net van school terugkwamen. Het was ergens op de route in een klein dorpje dat de atlas nooit officieel zal halen. Enige vorm van autoriteiten zoals een politie of ziekenwagen waren in een straal van 50 kilometer niet eens te ontdekken... Het verkeer in Vietnam staat niet bekend als het meest veilige en ongelukkig komen dan ook met enige regelmaat voor. Voor ons maakte het dit feit niet minder afschuwelijk en het liet meteen een diepe indruk achter. Een fietsje dat niet al te zuinig om de voorband van een grote zware vrachtwagen was gewikkeld als een snoeppapiertje. Lichaampjes verspreid in de berm van de straat. Dat zet je wel weer even met beide benen op de wereld. Een ongeluk zit in een klein hoekje, dus geniet van iedere dag uit je leven! Dat wordt maar eens bevestigd hier.

De lange en indrukwekende busrit had ons van de grens in Laos naar de hoofdstad van Vietnam gebracht. Hanoi was de eerste stop van onze Noord-Zuid route door Vietnam heen. Even waande we weer in China. Het weer was vergelijkbaar. Grijs en alles behalve warm te noemen. Al was jullie koude winter in Nederland natuurlijk wel iets ernstiger.

[ Hier in Hanoi spiltste onze groep tijdelijk op. Lotte reist een stukje alleen vanwege wat plannen voor vrijwilligerswerk. Frank en ik reizen samen door Vietnam en Cambodja heen en spiltsen daarna nog een stukje op, waarna we in Zuid-Thailand elkaar weer ontmoeten en onze reis vervolgen.]

We sliepen in Old Quarter, wat door onze Lonely Planet bijbel werd getipt als gezellige backpackersbuurt. Een doolhof van kleine smalle steegjes met een wirwar aan hotels en restaurantjes overal. Midden in de stad bevind zich een groot meer, waaraan de wat chiquere restaurants en hotels zich bevinden. Onze stadstour op de eerste reisdag in Vietnam eindigde dan ook hier bij een iets te dure, maar bijzondere ijssalon: 'Fanny' genaamd. Van buiten oogde het al als een prachtige tent, en tot mijn verbazing zag het er binnen uit als een grote snoepwinkel. Alles was roze. ALLES! haha. Interieur, versieringen en zelfs de meisjes in de bediening liepen in een roze tenue rond. (Bijna teveel van het goede...) Voor de mensen die mijn band met Fanny niet kennen... (schande, haha

) Maar ze is mijn beste en liefste maatje en een van mijn fanatiekste meereizende buddies. Vandaar dat mijn vreugde hier groot was. Dusja, uit respect heb ik maar een enorme grote 'Chocolate dream' ijscoupe bestelt (die ze zelf waarschijnlijk ook zou bestellen...), waar ik natuurlijk helemaal geen zin in had, maar vooruit... Ik had geen keus

Vanuit Hanoi boekten we een tour naar Halong Bay. Die ochtend dat we per bus zouden vertrekken werd er echter eentje die we niet snel meer zullen vergeten. We hadden die nacht namelijk oververwacht bezoek gehad van een hoogstwaarschijnlijk een hele familie ratten. Ze hadden rondom EN op onze bedden flink huisgehouden. De broodjes van de dag ervoor die ik had bewaard als ontbijtje waren als een perfect uitgevoerde 'Hans Kazan' truc uit het plastic zakje verdwenen. Ook een flesje ketchup was doelwit van de criminele organisatie. Deze zat echter diep in mijn rugzak gewikkeld in een plastic tasje. Maar dat heeft ze niet tegengehouden hoor! Zowel mijn eigen bed als het bed van Lotte (die boven me in het stapelbed sliep) lag helemaal vol met plastic-zak snippers. We hadden alledrie 's nachts wel geritsel gehoord, maar dachten van elkaar dat het een van ons was. We schrokken ons dus rot toen we wakker werden en waren bang dat ze nog in onze tassen verstopt zaten. Voorzichtig gingen we stuk voor stuk alle tassen controleren en leeghalen. BAH! De gedachte alleen al... Dat is echt vies joh.! Maargoed, de mini-dieven waren gevlucht met een volle maag en lieten ons met de rotzooi achter. Er was weinig tijd meer voordat onze bus naar Halong Bay kwam, dus hadden snel onze tassen goed dichtgemaakt en naar een andere (veilige) plek gebracht. Nog even grondig douche met extra veel shampoo, want erg blij wordt ik niet van de gedachte dat er een rat op ongeveer 25 centimeter van m'n hoofd rustig heeft zitten genieten van MIJN ontbijtje. Dat is gewoon te ranzig voor woorden toch.!

Na een korte busrit naar Halong City bracht een boot ons door de baai heen. Erg mooie omgeving, maar jammer van het grijze weer. De dagen erna reisde we zuidwaarts in Vietnam naar de rijstvelden van Ninh Binh, de oude Vietnamese hoofdstad Hue en het oude vissersdorpje Hoi An. Halverwege de Vietnamese kustlijn kwamen we in de bekende badplaats Nha Trang uit. Beter bekend als het 'Chersonissos' van Vietnam. Omdat het weer nog steeds niet optimaal lekker was, besloten we in Nha Trang slechts een avondje helemaal los te gaan. In de bus hadden we twee leuke Nieuw-Zeelandse meiden ontmoet die ook wel in waren voor een party. Nadat we 's avonds lekker uit hadden gegeten met z'n allen gingen we, onder het genot van een lekker coctail, een lekker potje poolen. Erg gezellig! We aten een heerlijk ijsje op het strand, waarna de avond werd afgesloten bij de Sailers club op het strand. We vielen rond 4 uur in slaap, waarna onze bus 3,5 uur later al richting Mui Ne vertrok. Een kort nachtje dus

Met als resultaat dat we nog half dronken de bus in stapten. Toen we vijf uur slapen in de bus later in Mui Ne aankwamen was de alcohol inmiddels uit ons bloed verdamt en scheen het zonnetje eindelijk weer heerlijk! Al mogen we natuurlijk helemaal niet klagen, maargoed.. We waren blij met het zonnetje.. Laat ik het zo zeggen. De 35 graden en een strak blauwe hemel kwamen ons niet verkeerd uit. In Mui Ne begonnen Frank en ik onze chilling periode van een week. Dat betekende een week lang genieten aan een parelwit palmboomstrand. We zochten een betaalbaar resort (er waren alleen maar resorts, dus het was kiezen uit luxe of enorme luxe, haha) en vonden iets waar we voor 7,50 euro per peroon per nacht heerlijk konden vertoeven. Hoang Kim Golden Resort had een prima restaurant, gratis pooltafel en zwembad. Onze kamer had twee grote bedden met prachtig zeezicht. Wat wil je nog meer... Wat een luxeleventje hebben we toch. In Mui Ne wilden we ook graag leren kiteboarden/kitesurfen. We vonden C2Sky Kitecenter. Een professionele organisatie met enthousiaste instructeurs en een super gezellig sfeertje. Paar uurtjes lessen per dag, auwehoeren met andere kiters bij de school en ondertussen in de zitzakken uitrusten van een intensieve en vaak vermoeiende oefendag. Wat een geweldige sport! Ik ben verkocht hoor. Het was zeker niet makkelijk, maar met een beetje doorzettingsvermogen en een helemaal energie heb ik na 9 lesuren wel zelfstandig mijn eerste track van 25 meter gemaakt. We hebben ons zes dagen lang enorm vermaakt op het strand en op het water. En ook vooral in het water ;) Met een officieel IKO pasje (International Kiteboarding Organization) op zak biedt dit perspectief voor de toekomst.

In Mui Ne werd ook wekelijks een pokertoernooitje georganiseerd. Weinig officieels, gewoon gezellig onder elkaar. Dat leek me wel wat, dus scheef ik mezelf in. Samen met 13 andere (10 Russen, 2 Duitsers en een Fransman) werden er twee tafels van zeven personen opgezet. Van iedere tafel zouden de beste twee over blijven en werd een finaletafel van 4 personen gespeeld. Simpel... Bereikten je de finaletafel, dan viel je in de prijzen.
De inzet was 100.000 Vietnamese Dong. Wat ongeveer gelijk staat aan vier euro.
Nummer 4 = inzet terug (100.000 Dong)
Nummer 3 = 275.000 Dong
Nummer 2 = 375.000 Dong
Winnaar: 650.000 Dong
Rustig spelen was mijn speelstijl. De Russen speelden elkaar er al snel uit. Veelal niet al te snuggere moves zorgde ervoor dat ik als chipleader de tafel verliet. Samen met 3 andere Russen kwamen we na ongeveer 2 uur aan de finaletafel. Een gezellig onder onsje dachten de Russen, waardoor er aan tafel voornamelijk werd gesproken in een taal die ik niet kon verstaan. Ondanks dat liet ik me niet van mijn stuk brengen en heb na 3,5 uur pokeren mooi de hele pot mee naar huis genomen. Een spannende heads-up partij van meer dan 30 minuten zorgde ervoor dat ik met de pot van 650.000 dong naar huis ben gegaan. Trots als een paard uiteraard Toch mooi een gratis dagje leven bij elkaar gespeeld.

Bij onze kiteschool hadden we Erik nog ontmoet. Een levensgenieter uit Nederland die zich drie maanden in Mui Ne terugtrekt om te genieten van een heerlijke luxe vakantie en natuurlijk om zijn eigen kiteboardingskills te verbeteren. Iets wat klinkt als een geweldig plan voor de nabije toekomst... Hij kon trouwens onze backpacker style breakfast wel enorm waarderen. Elke ochtend begonnen we met een zak vol pistoletjes die we bij de bakker op straat haalden, die we dan met een lekker coctailsausje/ketchup op smaak brachten. Lekker en enorm goedkoop.. Dat zag hij wel zitten.. haha. Het was altijd erg gezellig en we sloten onze cursus dan ook af met een afsluitingsdiner met bijna alle kitesurfers die bij C2Sky Kitecenter verbonden waren. Zowel leerlingen als instructeurs. Met pijn in het hart namen we afscheid van de hele bende en besloten toch maar verder te gaan. Er staat tenslotte nog meer landen op ons verlanglijstje...Al kwam deze plek met deze sfeer wel erg in de buurt als ideale reisbestemming. De beste plek tot nu toe.!

Na een nachtbus van 5 uurtjes kwamen aan in Ho Chi Minh City (a.k.a. Saigon). Zowel Frank als ik verlangde in deze drukke stad al snel terug naar het rustige een relaxte strand van Mui Ne. Vakantiebeesten die we zijn! Maargoed, er komt nog genoeg strand op ons pad, dus we mogen niet klagen.
Vanuit HCMC hadden we een tour geboekt door de Mekong Delta, waarmee we ons laatste stukje ontdekkingstocht door Vietnam hebben afgerond.
Een geweldig land met een nog jonge geschiedenis, dat vanuit vele oogpunten gezien kan worden als heerlijk vakantieland. Een echte aanrader dus!

Nu gaan we snel door naar Cambodja (slechts 5 dagen), waarna ik doorvlieg naar Phuket, Zuid-Thailand. Daar maken we ons klaar voor de Full Moon Party van 19 februari.

Have fun over there!
Fijne carnavalsbreak, want die is al bijna, ofniet?
Enorm veel warme groeten in ieder geval en een dikke kus maar weer
Niels
@ Ho Chi Minh City, Vietnam