Hallo allemaal! Of zoals we eigenlijk de afgelopen weken iedereen begroeten: Nihao!!

Superbedankt voor al jullie leuke reacties (en mailtjes). Erg fijn dat jullie zo fanatiek metons mee reizen.

Jaja, de eerste maand zit er bijna op. Het is nu eind oktober, en het isvandaag alweer onze 28ste reisdag. Het gaat erg snel allemaal. De tijdvliegt en we leggen veel kilometers af.Naar schatting al zo'n 14.000 kilometer!
Zoals jullie waarschijnlijk al hadden opgemerktheb ik in deafgelopenweken verschillende foto's upgeload. Hiermee hebben jullie hopelijk een beter beeld wat wie hier zoal meemaken.

Ons laatste verhaal eindigde in Ulaan-Baatar (hoofdstad, Mongolie). Daarna zijn we op de trein gestapt voor de laatstedag in de Trans-Mongolie-Express. 11 dagen en 7850 kilometer verderkwamen we precies op het geplande tijdstip (14:04) aan op Beijing Railway Station. (daar zou deN.S. nogwat van kunnen leren!)

Beijingis een prachtige stad, al heefthet meereen dorps gevoel.Niet spectaculair veel hoogbouw en veel kleine karakteristieke Chinese straatjes en steegjes. Op straat verkopen ze werkelijk alles wat je je maar kan bedenken. Voedsel wordt veelal ter plekke klaargewokt. Veel tempels, torens, parkjesen andere culturele bezienswaardigheden. Overal betaal je entree, maar met een studentenpas krijg je vaak flinke korting dat er in euro's weinig overblijft.
Uiteraard hebben we vol trots de Chinese muur beklommen. Dat was echt een geweldige ervaring! De traptreden waren stijl en vooral heel scheef, maarna ongeveer 45 minuten klimmen hadden we de top bereikt.Daar werden we getrakteerd op een prachtig uitzicht, maar vooral een gelukszalig gevoel!

Na 5 dagen vertrokken wemet eennachttrein naar Pingyao, wat volgens onze bronnen het oudste en meest authentieke dorpje van China moest zijn. Niets was minder waar. Het dorpje ligt binnen echte stadsmuren en heeft veel kleine winkeltjes die door de locals worden gerunt.
We huurden hier een 3 persoonstandem en reden hiermee met een big smile op ons gezicht van 's ochtends vroeg tot laat in de avond rond. Even afstappen als we iets interessants tegenkwamen en dan weer verder.

Xi'an was onze volgende stop. Deze plek is ook wel bekend om het Terracotta leger. Hier zijn ruim 9000 Terracotta figuren opgegraven sinds de ontdekking in 1974. Het wordt tegenwoordig ook wel het achtste wereldwonder genoemd. We hadden nog even kort met een Nederlandse groep + gidsmeegelopen voor wat interessante kennis over het onstaan en de achterliggende gedachte erbij.Erg indrukwekkend!

Na Xi'an snel door naar Chongqing, vanuit waar onze 3-daagse cruise over de Yangsee rivier begon. Er staan een paar foto's op, maar dielaten slechts eenklein deel zien van de overweldigende rivierbedding waar we doorheen vaarden. Na een aantal drukke reisdagen was deze boot de ideale manier op lekker tot rust te komen. We deelden onze kamer met 3Chinese artsen dienauwelijks Engels praatte, maarons erg interessant vonden.

De cruise eindigde in Yichang, waar we zoals al eerder aangekondigd hadden zouden gaan beginnen met liften naar Shanghai. Gratis mee liften bleek vrij pittig, maar mensen waren wel bereid om te helpen. Uiteindelijk hebben we voor 4,50 euro een bus geregeld die ons 350 kilometer verder bracht naar Wuhan. Het was inmiddels 21:00 uur 's avonds, dusvanuit hier zouden we de volgende dag verder liften... Nu op zoek naar een slaapplek. In onze Lonely-Planet stonden een aantal hostels, maar waren vrij duur... Toen we langs het Holiday-inn hotel (vier sterren)liepen riep Lotte opeens: 'Zullen we hier een slaapplekje zoeken?' Haha, het klonk raar, maar geweldig tegelijk. Waarom niet, dus wij met onze rugzak binnengelopen en meteen in de lift naar boven. Onze tassen halverwege gedropt bij de noodtrap op de 16e verdieping. En vanuit daar op zoek naar een goede plek om ergens gratis in het hotel te crashen. De geweldige zoektocht bracht ons onder andere naar de bovenste verdieping waar het restaurant zat. Prachtig uitzicht over de stad, maar te duur voor ons budget uiteraard.! Toch even informeren, maar het dinerbuffet was al gesloten. Het ontbijtbuffet zou morgen vanaf 6:00 uur weer beginnen werd door het Chinese personeel uitgelegd.
Maargoed, na wat rondlopen kwamenuit op een noodtrap op de verdieping waar de conferentiezalen zaten. Aangezien het al laat was, zou hier niet veel volkrondlopenvolgens ons, dus was onze slaapplek voor de komende nacht geregeld.Wekropen in onze slaapzakjes, maar konden niet makkelijk in slaapkomen door alle spanning en adrenaline.
Omdat het ontbijtbuffet om 6:00 uur al begon moesten we voor die tijd weg zijn met onze spullen, voordat we ontdekt zouden worden. Dus wekkertjes op 5:30 uur en hopen dat we niet midden in de nacht worden gespot en op straat worden gezet. Na een korte maar prima nacht inderdaad door de wekker gewekt om 5:30 uur. Bedankt voor de gratis nacht! Tijd om te gaan...
Wat nog wel door onze gedachte spookten was het ontbijtbuffet (dat voor iedereen all inclusive was). Aangezien we ook de nacht in het hotel hadden doorgebracht leek het ons wel grappig om te proberen ook dit maar even mee te pakken. Tassen weer verstopt in de noodtrap en iets na zessen met de lift naarhet restaurant op de bovenste verdieping, waar het ontbijtbuffet al was klaargezet. Bij de ingangstond iemand van het personeel met een klappertje waar alle hotelgasten in stonden. Er waren om 6:00 uur al opvallend veel gasten op de been, wat voor ons niet slecht uitkwam.Het Chinese vrouwtje van het personeel vroeg aan de gasten welke hotelkamer ze hadden, maareen aantel mensen voor ons liepen gewoon doorzonder iets te zeggen. Dit gaf ons de uitgelezen mogelijkheid om datzelfde kunstje te herhalen. Zo eigenwijs als we waren liepen we als echte hotelgasten richting de ingang. Ook wij werden gevraagd naar een kamernummer, maar deden net alsof we hen niet verstonden en liepen door. Niemand hielt ons tegen en we zochten ver van de ingang een mooi plekje bij het raam om ons gratis helemaal vol te duwen met overheerlijke internationale ontbijtgerechten. We konden onze lach bijna niet inhouden, maar we moesten in onze rol blijven.. hahaha.! Uiteindelijk hebben we het allerbeste ontbijt tot nu toe daar gratis gehad. Wat was dat HEERLIJK zeg!!!!!

Goed, met een prima bodem gingen we verder met onze liftpoging naar Shanghai.
We regelde papieren met Chinese vertalingen van onze liftplannen en ook plattegrondjes waar we naartoe wilden. We probeerden van alles, maar kwamen de stad (4 miljoen inwoners) niet uit. Het was onmogelijk om duidelijk te maken wat ons doel was en wat we wilden.Een aantalwilden onswel helpen, maar begrepen ons gewoon niet. Of wilden veel geld hebben voor een'taxirit'.De teleurstelling was dan ook groot toen we na4 uur proberen entoch echt de liftpoging naar Shanghai moesten staken. We veranderen onze plannen en besloten per trein verder door te reizen.

Maarals we even luisteren naar een van de de wereldberoemde uitspraken van Johan Cruijff: 'Elk nadeel heb zijn voordeel!'Zo gold dit ookvoor ons. We beseften ons opeens dat de wereldtentoonstelling in Shanghai tot 31 oktober zou duren. Met liften zouden we pas later daar aankomen, maar nu we met de trein gingen hadden we nog precies genoeg tijd om dat ook nog even mee te pakken.

Aangekomen op 29 oktober in Shanghai bleek dat er sinds 1 mei 2010 al ruim 70 miljoen mensen de wereldtentoonstelling bezocht hadden. Kaartjes voor 30 en 31 oktober bleken lastig verkrijgbaar, dus besloten om maar meteen op vrijdag de World Expo te bezoeken. Een dagkaart (10:00 - 22:00 uur) kostte 20 euro. Maar een avondkaart (16:00 - 22:00) was maar de helft. We kozen voor dat laatste en gingen met de metro naar de ticketverkoop/ingang van de World Expo. Eenmaal uit de metro waren daar velen duizenden mensen op de been. Dagelijks zo'n 400.000 bezoekers. Het was dus een drukte van jewelste.. Vele locals boden ookkaartjes aan, maar het was toch lastig,wantwij wisten niet of het echtekaarten waren ofgewoon namaak.Uiteindelijk werden we aangesproken door eennette zakenman die onseen aantal VIP kaarten aanbood, die hijvan zijn bedrijf nog over had. Hij regelde een VIP entreeen we stonden uiteindelijk voorslechts 5,50 euro in no time binnen. Het was een enorm grootafgezet stuk van Shanghai waarhonderden landen zichzelf vertegenwoordigden. Wekonden ze uiteraard niet allemaal bezoeken, dus besloten China en Nederlandte kiezen om te bezoeken en zouden daarna in het Europese gedeelte kijken waar we nog makkelijk en snel binnen zouden komen. De wachtrijen waren enorm overal. China was indrukwekkend. Ze hadden ook goed nagedacht over het thema: 'Better City, Better Life'. Bij het Nederlandse paviljoen mochten we zo door lopen, omdat we Nederlands waren. Dat scheelde veel.! Maar ondanks dat viel het Nederlandse deel erg tegen. Weinig met het thema te maken en we herkenden ons land (en daarbij onze eigen cultuurtje) er nauwelijks in. Waarschijnlijk waren ze hierbij alvast begonnen met de enorme bezuinigigen die op de planning stonden, want het zag er erg makkelijk uit en dat vonden we eigenlijk vrijjammer. Wel stond er een tentje waar ze Nederlandse gerechtjes verkochten. Frietje mayo, kroketten en kipsate. Ik moet zeggen dat ik daar wel even aan toe was, na al die rijst van hier. haha, dus voor mij was het evenement nu al geslaagd.!
Nahet Chinese en Nederlandse paviljoen liepen we verder door het Europese gedeelte. Daar kwamen we allerlei interessant ogende landen tegen, maar de wachtrij was enorm. (tot 2 uur). Vandaar dat we op eigenwijze en brutale manier probeerden via de 'local' ingang naar binnen te gaan. (Dit kon uiteraard alleen als je van het land zelf was). Het Italiaanse paviljoen kwamen we binnen metde internationalestudentenpas van Lotte. Daar stond een soort van Italiaanslijkend gebouw op, wat door de Chinees als voldoende werd ervaring. hahaha Dat ging makkelijk.
Op deze manierprobeerden weook bij Duitsland en Frankrijk binnen te komen. maarhelaas stonden daar echte Duitsers en Fransen in plaats van Chinezen..Hierdoor moesten we veranderen van aanpak. Aangezien we de afgelopen jaren op school voldoende lessen Frans en Duits hadden gehad leek het me het proberen waard om het op die manier mondeling te proberen.Zo zelfverzekerd als we waren gingen we het gesprek aan met de Duitse medewerker van de 'local' ingang. Ik zei dat ik uit Duitsland kwam en dat ik graag binnen wilde... (In mijn beste Duits). Mijn niet-Duitse accent werkte echter niet mee ende manvertrouwde het niet helemaal.Hij vroeg waar ik woonde, waaropik antwoorde met Dusseldorf. Daarnabegon hij te glimlachen en ik kon mijn lach nauwelijks nog inhouden.Uiteindelijk helaas niet binnen gekomen, omdat we geen Duits paspoort konden laten zien. Al had ik hem bijna zover...Hetniet helemaal vloeiende gesprekheeftmegenekt. Bij Frankrijk hetzelfde verhaal.. Alkwamen we daar alleen tot de Franse volzin: Nous sommes France! haha Maar zonder resultaat dus.
Na het Europese deel hebben we wel een rondje gemaakt door het Pacific paviljoen (Fiji).
Bij Australie wilden we ook graag binnen, maar daar stond ook een enorme wachtrij.. We wilden ergens over een hekje klimmen omde wachtrij te omzijlen. Ik had Lotte er net overheen getilt, maar toen werd ik teruggeroepen door een Chinees meneertje. Even later nog 3 pogingen gedaan om het hek over te klimmen, maar steeds kwam er uit het niets een of andere grote Australische beer van een vent naar me toe die net zo hard over het heksprongals ikzelf om me weer terug te roepen. Hahaha, het leverde wel weerhilarische momenten op, maar het is me dus helaas niet gelukt.!

Maargoed, ik heb weer genoeg gekletst over al onzebelevenissen van de afgelopen weken.! Ik ga nu op zoek naar een lekkere (Chinese) avondmaaltijd en wens jullie veel plezier daar in Nederland allemaal. Geniet nog even van je weekend en hopelijk spreken we elkaar snel weer!

Heel veel groeten vanuit een levendig Shanghai eneen kus voor degene die daar behoefte aan hebben ;)

-x-

Niels